Miesiąc: październik 2019

Do końca roku przedstawimy propozycję dla spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych zainteresowanych inwestowaniem w fotowoltaikę – poinformował w środę w Poznaniu prezes NFOŚiGW Piotr Woźny. Według niego blokowiska to „genialne miejsce” dla tego typu instalacji.

Prezes NFOŚiGW oraz minister przedsiębiorczości i technologii Jadwiga Emilewicz rozmawiali w środę z prezesami poznańskich spółdzielni mieszkaniowych o możliwościach rozwoju fotowoltaiki na terenie spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych.

Woźny podkreślił, że instalacje fotowoltaiczne pozwolą spółdzielniom ustabilizować ceny energii elektrycznej, zaś w stosunkowo szybkim czasie mogą przełożyć się na niższe opłaty dla mieszkańców. Wskazał, że obecnie barierą rozwoju fotowoltaiki jest brak instrumentów finansowych stworzonych specjalnie dla spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych. Podał, że trwają prace nad komercyjnym instrumentem finansowym dotyczącym inwestycji w instalacje fotowoltaiczne.

Szefowa MPiT Jadwiga Emilewicz podkreśliła, że obecny rząd „bardzo mocno stawia na energetykę prosumencką jako ważny krok w stronę demokratyzacji produkcji energii w Polsce„.

Deklarowane przedstawienie jeszcze w tym roku propozycji dedykowanych dla spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych zainteresowanych inwestowaniem w fotowoltaikę może być kolejnym czynnikiem stymulującym rozwój inicjatyw energetyki obywatelskiej w Polsce, co jest również celem prowadzonego przez FNEZ projektu Co2mmunity.

FNEZ przeprowadziła analizy modelowe możliwości zmian polskiego miksu energetycznego w perspektywie roku 2040, mających na celu maksymalną, ale racjonalną i zrównoważoną redukcję udziału generacji węglowej.
Analizie poddane zostały trzy scenariusze: OZE, węglowy i jądrowy.

Każdy z nich zakłada odejście od wykorzystania węgla brunatnego w wytwarzaniu energii elektrycznej, a także rezygnację z najstarszych, niespełniających wymogów BAT, jednostek na węgiel kamienny. Budowę elektrowni Ostrołęka, jako ostatniej nowej elektrowni węglowej, uwzględniono w scenariuszu węglowym i jądrowym. W analizie uwzględniono konieczność zwiększenia elastyczności KSE w celu bilansowania niestabilnych źródeł OZE, poprzez instalację w systemie magazynów energii, rozwój generacji gazowej, pozostawienia w systemie rezerwy mocy w postaci wyłączanych z produkcji jednostek węglowych, zwiększenie mocy połączeń transgranicznych sieci przesyłowych.

Założeniem wyjściowym wszystkich scenariuszy było osiągnięcie w roku 2040 produkcji na poziomie około 235 TWh rocznie. Miks mocy wytwórczych w systemie określono, biorąc pod uwagę realia inwestycyjne, w tym czas przygotowania i realizacji inwestycji w poszczególnych technologiach. Przy określeniu maksymalnej mocy dla danej technologii wzięto pod uwagę szacowane zasoby danego źródła i krajowy potencjał rynkowy tej technologii.

 Najważniejsze wnioski wynikające z dokonanych analiz, to:

1. Bez względu na wybrany scenariusz bazowy, polska energetyka potrzebuje gigantycznych inwestycji w nowe moce w kolejnych dwóch dekadach.
2. Aby w 2040 roku możliwe było dokonanie redukcji udziału generacji węglowej do poziomu mniejszego niż 15% (poniżej 20% zainstalowanej mocy) niezbędne są inwestycje we wszystkie alternatywne technologie wytwarzania energii. 
3. Możliwe jest osiągnięcie zerowej produkcji energii elektrycznej z węgla w roku 2040, jednak scenariusz taki wydaje się być nieracjonalny gospodarczo, ze względu na konieczność wyłączenia kilku GW mocy, która w roku 2040 będzie jeszcze na dużym poziomie sprawności (inwestycje oddawane do użytku po roku 2010). Alternatywą może być pozostawienie tych mocy w systemie, jako rezerwowych.
4. Każdy ze scenariuszy, także jądrowy, wymaga bardzo intensywnego rozwoju instalacji OZE, w tym zwłaszcza PV (od 8,5 do 10 GW) i morskich farm wiatrowych (od 10,3 do 15 GW).
5. Bilansowanie mocy z OZE w systemie wymagać będzie budowy od 4 do 6,5 GW mocy magazynów energii. 
6. Rolę bilansująca będzie też pełnić generacja gazowa, która w latach 2020-2030 powinna być rozwijana intensywnie w celu zastępowania mocy węglowych, zwłaszcza węgla brunatnego i najstarszych jednostek na węgiel kamienny), a po roku 2030 stopniowo, w miarę rozwoju generacji OZE, w tym zwłaszcza offshore, powinna przejmować funkcję regulacyjną i rezerwową.
7. W scenariuszu jądrowym założono oddanie do użytku pierwszej EJ w roku 2035, co jest pierwszym realnym terminem, kolejnej w drugiej równolegle rozwijanej lokalizacji w roku 2037, i dwóch kolejnych reaktorów w tych lokalizacjach w roku 2040. 
8. Należy zwrócić uwagę na ogromne coroczne koszty inwestycyjne – średnioroczne od 3,5 do 4,5 mld Euro w latach 2020-40.
9. Biorąc pod uwagę realia inwestycyjne w poszczególnych technologiach, osiągnięcie niezbędnego poziomu oddawania nowych mocy (od 2 do 3 GW rocznie) wymagać będzie bardzo szerokiego otwarcia rynku inwestycyjnego, uproszczenia i skrócenia procedur administracyjnych, stworzenia efektywnego systemu finansowania, w tym pozyskania znaczących środków dotacyjnych z funduszy UE w nowej perspektywie finansowej. Tylko otwarcie rynku na inwestorów indywidualnych, prywatnych, zagranicznych, spółdzielczych może doprowadzić do realizacji tak szerokiego frontu inwestycyjnego. 
10. Równolegle z ogromnym wysiłkiem inwestycyjnym w źródła wytwórcze musi następować realizacja równie ambitnego programu modernizacji i rozwoju krajowego systemu przesyłowego i systemów dystrybucyjnych. Wymiana starych sieci, budowa nowych, rozbudowa stacji transformatorowych, rozwój inteligentnych sieci, budowa połączeń transgranicznych, to niezbędne elementy modernizacji polskiej energetyki. 

Elektrownia PV o mocy 1,8 MW w Feliksowie, w gminie Sochaczew, jest pierwszą na świecie, która wykorzystuje grafen, pozwalający na pracę ogniw w znacznie wyższych temperaturach. Normalnie ogniwa tracą wydajność, gdy nagrzeją się do 25 stopni Celsjusza, przy 42 stopniach jest ona już bardzo niska. Dzięki grafenowi dzieje się tak dopiero przy 72 stopniach.

Jak mówi w rozmowie z portalem Gramwzielone.pl inwestor Adam Jeznach, nowe moduły fotowoltaiczne mają zapewnić ponadprzeciętną produkcję energii na poziomie 1,3 MWh z 1 kW w skali roku, a ich dodatkową zaletą ma być potwierdzona w procesie certyfikacji niska degradacja mająca wynosić rocznie poniżej 0,1 proc.

Sektor fotowoltaiki jest jednym z najszybciej rozwijających się sektorów OZE w Polsce i na świecie. Łączna moc zainstalowana w źródłach fotowoltaicznych na koniec 2018 roku wynosiła ok. 500 MW, a już w maju 2019 r. przekroczyła 700 MW. Warty uwagi jest również fakt, że moc mikroinstalacji fotowoltaicznych wynosi (stan na luty 2019r.) ok. 350 MW.

Znaczna część mikroinstalacji fotowoltaicznych (ok. 75% mocy) to instalacje o mocach do 50 kW (w praktyce do 10 kW) realizowane przez prosumentów indywidualnych (rozumianych zgodnie z definicją z ustawy o OZE), czyli w praktyce inwestycje gospodarstw domowych (IEO, Rynek fotowoltaiczny w Polsce, Warszawa, 2019).

Źródło: Cire, Gramwzielone.pl, wyborcza.pl, ieo.pl

W dniach 1-2 października 2019 r. w Warszawie odbył się XVI Kongres Nowego Przemysłu.

FNEZ uczestniczył w dyskusji na temat funkcjonowania systemu prosumenckiego w świetle obowiązujących przepisów oraz realiów prowadzenia inwestycji energetyki obywatelskiej.

 Główne wnioski z dyskusji uwzględniające głos inwestorów:

• potrzeba zmiany definicji prosumenta poprzez ujęcie w niej instalacji większych niż 50kW,
• potrzeba ujednolicenia i skrócenia procedur, stworzenia przejrzystych przepisów wykonawczych ułatwiających organizację i funkcjonowanie instalacji prosumenckich – w szczególności sposobu zgłaszania instalacji OSD,
• potrzeba bieżącego podawania do publicznej wiadomości informacji o wolnych mocach w systemie elektroenergetycznym,
• potrzeba nowych zachęt dla prosumenta wzorowanych np. na uldze w podatku dochodowym (tzw. „uldze termomodernizacyjnej”).

Postulaty podniesione w trakcie Kongresu są zgodne ze zidentyfikowanymi przez Grupę Roboczą R.EN.CO.P, która została zainicjowana przez FNEZ w ramach realizacji projektu o akronimie Co2mmunity.