Fundacja na rzecz Energetyki Zrównoważonej (FNEZ), od lat promująca rozwój morskiej energetyki w Polsce, opublikowała zaktualizowany „Program rozwoju morskiej energetyki i przemysłu morskiego w Polsce”. Jak zawiera tezy?

• Realny potencjał morskiej energetyki wiatrowej w Polsce tj. możliwy do wykorzystania, przy  teoretycznym sięgającym 20 GW, wynosi od 8 GW do 10 GW – szacuje FNEZ.
• Morskie farmy wiatrowe na południowym Bałtyku mogą być budowane z dominującym udziałem dostaw i usług świadczonych przez polski przemysł – twierdzi Fundacja.
• Wykorzystanie potencjału morskiej energetyki wymaga pilnie m.in. przyjęcia celu politycznego budowy 6-8 GW w morskich farmach wiatrowych do roku 2035 – apeluje.
• O ile wskazane w raporcie decyzje nie zostaną podjęte, w latach 2025-2035 należy spodziewać się rozwoju projektów morskich farm wiatrowych  o maksymalnej mocy ok. 2 GW – ocenia FNEZ.

– Mamy nadzieję, że nasze opracowanie, po raz kolejny stanie się podstawą szerokiej dyskusji branżowej i politycznej oraz przyczyni się do podjęcia decyzji o rozwoju morskiej energetyki wiatrowej w Polsce, jako ważnego narzędzia budowy bezpieczeństwa energetycznego kraju oraz impulsu do stworzenia nowej, polskiej specjalizacji gospodarczej – przemysłu morskiej energetyki- napisał we wstępie do raportu Maciej Stryjecki, prezes FNEZ.

FNEZ oszacowała, że realny potencjał morskiej energetyki wiatrowej (MEW) w Polsce wynosi od 8 GW do 10 GW i ocenia, że budowa pierwszej morskiej farmy wiatrowej (MFW) w Polsce, o mocy ok 600 MW, może się rozpocząć około roku 2022. Wskazuje, że pierwsze morskie elektrownie mogą zostać przyłączone do sieci w roku 2025, do końca roku 2030 może zostać wybudowanych ok 4 GW, a do roku 2035 – 8 GW. 

– 8 GW MFW, w połączeniu z równoległym rozwojem energetyki gazowej na poziomie 4-5 GW i budową transgranicznej morskiej sieci przesyłowej o mocy 1,5-2 GW, może odegrać kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego Polski w latach 2025-2035, pozwalając na zastąpienie ubytków mocy węglowych nie spełniających standardów BAT, oraz zapewniając osiągnięcie celów w zakresie redukcji emisji CO2 i wykorzystania odnawialnych źródeł energii – brzmi jeden z wniosków opracowania. 

Elektrownie wiatrowe na polskich obszarach morskich, wyliczyła FNEZ, będą pracować przez około 8050 godzin w roku (91,9 proc.), z czego około 5800 godzin w roku w przedziale umożliwiającym osiągnięcie pełnej mocy (66,5 proc.). W raporcie mowa o tym, że MFW o mocy 8 GW mogą zaspokajać ok. 20 proc. krajowego zapotrzebowania na energię elektryczną.

– Cena energii wytwarzanej przez polskie morskie farmy wiatrowe (LCOE) powinna zawierać się w przedziale 71-80 euro/MWh w roku 2025 i 66-75 euro/MWh w roku 2030, jeżeli zostaną utrzymane obciążenia związane z przyłączeniem do sieci po stronie inwestora. W przypadku przejęcia przez operatora kosztów budowy sieci morskiej, ceny te kształtowałyby się odpowiednio: 57-65 euro/MWh w roku 2025 i 53-60 euro/MWh w roku 2030 – czytamy w analizie.

Koszt energii elektrycznej LCOE (Levelized Cost of Electricity) to w uproszczeniu najniższy średni koszt produkcji 1 MWh energii, obliczony dla całego cyklu życia projektu, po jakim energia elektryczna musi zostać sprzedana, żeby inwestycja była opłacalna.

FNEZ podkreśla, że MFW na Południowym Bałtyku mogą być realizowane z dominującym udziałem dostaw i usług świadczonych przez polski przemysł energetyki morskiej, a łańcuch dostaw dla inwestycji energetycznych na morzu ma szanse stać się ważną polską specjalizacją przemysłową. W ocenie FNEZ zatrudnienie w polskim przemyśle energetyki morskiej, związane z rozwojem morskiej energetyki wiatrowej, może znaleźć 77 tys. pracowników po roku 2025.

FNEZ uważa, że wykorzystanie potencjału energetycznego i gospodarczego morskiej energetyki wymaga pilnych decyzji politycznych, a w tym przyjęcia ambitnego i odważnego celu politycznego – budowy 6-8 GW w MFW do roku 2035 oraz dokonania w 2018 roku zmian prawnych zapewniających m.in. określenie w roku 2019 gwarantowanej wysokości ceny energii w okresie 15 letnim dla projektów posiadających decyzje środowiskowe i umowy przyłączeniowe.

Zdaniem FNEZ, o ile wskazane w raporcie decyzje nie zostaną podjęte, to nie spowoduje to całkowitego zatrzymania rozwoju morskiej energetyki w Polsce, ale uniemożliwi wykorzystanie jej potencjału gospodarczego i społecznego. 

– W takim scenariuszu, należy spodziewać się rozwoju w latach 2025-2035 projektów o maksymalnej mocy ok. 2 GW, które zostaną zrealizowane po osiągnięciu pełnej konkurencyjności cenowej technologii MFW. Należy jednak spodziewać się, że w związku z koniecznością minimalizacji ryzyka i kosztów inwestycyjnych, projekty te będą realizowane z wykorzystaniem łańcucha dostaw bazującego na zagranicznych, doświadczonych i sprawdzonych technologiach i usługach – ocenia FNEZ.

Raport podaje, że „u progu 2018 roku” formalno-prawny stan przygotowania projektów MFW w Polsce wyglądał tak, że m.in. było wydanych 9 prawomocnych decyzji lokalizacyjnych dla projektów MFW o łącznej mocy ok. 8 GW, były wykonane badania środowiskowe dla 3 projektów o mocy ok. 3,5 GW, zostały wydane 2 prawomocne decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach dla 2 projektów MFW o łącznej mocy 2,4 GW, a podpisane umowy przyłączeniowe opiewały na 2,25 GW z terminami przyłączenia 2026 (1200 MW) i 2030 (1050 MW).

Źródło: Ireneusz Chojnacki, wnp.pl